Okres I wojny światowej w latach 1914-1918, był czasem trudnym dla mieszkańców wioski. W biednej miejscowości wielokrotnie dochodziło do wybuchu pożarów, przed którymi obronę zapewniała straż pożarna z Dylągówki.

W 1921 r. zrodziła się myśl, aby przy ochotniczej straży pożarnej w Dylągówce powstała orkiestra dęta. Brak zrozumienia dla tego pomysłu ze strony ówczesnego wójta sprawił iż powstanie orkiestry odsuwało się w czasie. Ostatecznie dzięki ofiarności mieszkańców wsi: Walentego Jeziorskiego, Wojciecha Ślempia i Stanisław Pieńczaka zaczęto gromadzić środki finansowe niezbędne na zakup instrumentów muzycznych. Za zgromadzone środki Stanisław Pieńczak zakupił w 1923 r. na Śląsku pierwsze instrumenty. W skład pierwszej orkiestry weszli: Stanisław Pieńczak, Andrzej Pieńczak, Andrzej Hałdys i Feliks Dziak.

Obie społeczne organizacje istniały nieprzerwanie do wybuchu II wojny światowej w 1939 r. Formalne wznowienie działalności Ochotniczej Straży Pożarnej nastąpiło po zakończeniu wojny w 1945 r.

W 1947 r. wznowiła też swoją działalność orkiestra dęta w znacznie rozszerzonym skaldzie: Eugeniusz Rokita, Stanisław Pieńczak, Franciszek Ślemp, Jan Trzyna, Jan Dyrak, Władysław Bator, Teofil Kawalec, Bolesław Janik i Władysław Ślemp.

W 1948 r. opiekę nad sikawką od Jana Leniarta przejął Franciszek Nawrot, który także został przewodniczącym i komendantem OSP.

Częste używanie sikawki sprawiło, iż uległa ona zużyciu. W pierwszej kolejności zepsuł się wąż, w następstwie czego utraciła ona siłę rażenia prądu wody. Kolejne lata działalności OSP mijają na zmaganiach z wybuchającymi od czasu do czasu w miejscowości pożarami i ćwiczeniach prowadzonych przez członków organizacji.

Również aktywnie działa orkiestra dęta, która w 1950 r., dzięki operatywności członków OSP i samej orkiestry zostaje zakupiony nowy sprzęt gaśniczy i brakujące instrumenty dęte.

W 1952 r. przekazano sikawkę, która była eksploatowana przez lokalną straż pożarną przez okres dwóch wojen światowych do remontu. Jednak mimo zamontowania nowego tłoka, urządzenie nie poprawiło swej wydajności.

W 1954 r. podjęto starania o zakup nowego sprzętu gaśniczego. Wówczas także postanowiono o zniesieniu straży nocnej wśród strażaków.

W 1955 r. zintensyfikowano działalność szkoleniową wśród członków OSP w oparciu o profesjonalne programy szkoleń, które prowadzili komendant OSP - Franciszek Nawrot i Józef Leniart. W skład OSP wchodziło 32 członków.

W 1956 r. został opracowany pierwszy plan budowy remizy strażackiej z wieżą obserwacyjną. Jednak plan ten odrzucono, gdyż z uwagi na warunki geograficzne, wybudowanie wieży było niecelowe. Również za nietrafne rozwiązanie uznano budowę remizy poza centrum wsi, na tzw. resztówce. Kontynuacji prac w tym miejscu sprzeciwili się mieszkańcy wioski. W tymże roku zakupiono także na potrzeby jednostki profesjonalną motopompę, której obsługę zapewniał Edward Dziura.

W 1959 r. rozpoczęto budowę szkoły podstawowej w Dylągówce. Na budowę tę OSP odsprzedała 10 000 sztuk cegły. Uzyskane w ten sposób środki finansowe przeznaczono na zakup wozu gumowego, służącego do przewozu sprzętu w czasie pożaru.

W 1962 r. ze składek mieszkańców wioski wykupiono działkę pod budowę remizy strażackiej i wykonano dokumentację techniczną planowanego obiektu. Jesienią tego roku przystąpiono do wykopu nowych fundamentów. Wiosną 1965 r. kontynuowano prace przy budowie Domu Strażaka, w których efekcie w czerwcu tegoż roku wylano pierwszą płytę.

W tym roku zorganizowane zostały także zawody strażackie dla drużyn z terenu gminy. Wygrała je drużyna OSP z Dylągówki, co stało się z czasem tradycyjną gminnych zawodów strażackich.

W 1965 r. roku do drużyny strażackiej przystąpiły także kobiety, tworząc pierwszą drużynę żeńską. W jej skład weszły: Maria Wróbel – przewodnicząca drużyny, Zofia Bukała – zastępca przewodniczącego, Zofia Dziura, Wanda Wróbel, Janina Baran, Maria Rybka, Krystyna Sztycharz, Zofia Pałac i Weronika Makara.

W 1966 r. kontynuowano prace przy budowie domu strażaka. Do ich przyspieszenia wydatnie przyczyniła się pomoc otrzymana od Polonii z USA. W lipcu 1967 r. nastąpiło uroczyste otwarcie budynku Straży Pożarnej w Dylągówce. Z tej okazji 3 członków OSP zostało odznaczonych odznakami i medalami.

W 1968 r. członkowie OSP wybudowali zbiornik z ogrodzeniem dla motopompy i samochodów.

22 maja 1987 r. nastąpiła powódź, w której usuwanie skutków strażacy byli czynnie zaangażowani.

Kontynuowała swą działalność Orkiestra Dęta „melodia”, chór mieszany „lutnia” a także została założona kapela ludowa – „Dylągowiacy – Strażacy”.

W 1995 r. OSP w Dylągówce została włączona do systemu Ratowniczo-Gaśniczego.

17 maja 1998 r. odbyły się uroczystości jubileuszowe 125- lecia OSP i 75- lecia Orkiestry Dętej. Podczas Mszy Św. poświęcono sztandar OSP nadany przez Zarząd Wojewódzki PSP. Poświęcenia sztandaru dokonał ówczesny kapelan strażaków ksiądz Stanisław Słowik. W 2000 r. jednostka OSP otrzymała wóz strażacki z napędem na dwie osie - Star 244.