Praszka największą w swych dziejach pożogę przeżyła w 1852 r. W jej wyniku miasteczko spłonęło prawie doszczętnie. Naoczny świadek tego wydarzenia tak je opisał:
"Pożar był tak gwałtowny i szybki, iż prawie lotem błyskawicy przebiegając z trzaskiem dachy domów na różne strony, przy cieple przeszło 30 stopni Reamura, w godzinie czasu całe miasto pochłonął. O godzinie drugiej z południa już Praszki nie było, bo już żadnego w rynku, żadnego w żadnej ulicy nie pozostało domu. Dom komory celnej, bożnica, składy towarów i zboża, stodoły z południowej strony pod samym kirchofem za miastem leżące, wszystko to od razu spłonęło i z 225 domów składających miasto, jeden tylko parafialny kościół drewniany, przestarzały i w swych spróchniałychchwiejących się podstawach, mimo sypiących się nań iskier, cudem prawie Opatrzności ocalał, tudzież nowo wystawiona plebania i tam gdzieś za miastem i w końcach ulic kilka domów, które uratowały sikawki i inne narzędzia ogniowe. Tak żar pałał na wszystkie strony, iż przystęp do miasta był niepodobny, wszelki ratunek trudny, ucieczka niebezpieczna. Dlatego przeszło 30 osób w tym pożarze zginęło, a całe mienie, wszystkie zasoby i tak zamożnych mieszkańców, stały się pastwą płomieni. Wszystkie rzeczy, dla ocalenia wyrzucone w czasie pożaru na ulicę z domu, a w większości na środek dość obszernego rynku, pożarte że tak powiem przez ogień i strawione zostały; nawet dwie studnie w środku rynku będące i w nie wrzucone dla zabezpieczenia kosztowniejsze z garderoby rzeczy, na popiół wraz z nimi wypalone zostały, tak żar daleko dosięgał. Trudno opisać i ustami wymówić tę straszliwą i niesłychaną klęskę, która boleśnie mieszkańców Praszki dotknęła; trudno obliczyć szkody, jakie ponieśli, trudno wyrazić jaka wrzawa, jakie krzyki, lamenta ludzi, dzieci, matek, ryk bydła, wycie psów napełniły dusze przestrachem i smutkiem...
Tegoż samego dnia wieczorem odkrył się znowu przed oczyma najsmutniejszy i zarazem rozdzierający serca widok, jak gdyby rozwiniętego około zgorzałego miasta, na błoniach i łąkach obozu, złożonego z osób różnego wyznania, płci i stanu,wyrzekających straszliwie i załamujących ręce nad stratą nie tylko już ostatnich zasobów, ale co większa nad stratą w tym pożarze swoich dzieci, ojców, matek, przyjaciół, co wszystko w najtwardszych sercach łzę boleści, litości i żalu wycisnąć musiało... Tak całą noc pierwszą, dość chłodną, o głodzie, pragnieniu i bez żadnej po większej części odzieży, pod gołym niebem pozostała ludność przetrwała."
Miasteczko dość szybko odbudowano ze zniszczeń, przy czym uporządkowano jego zabudowę w oparciu o nowy plan regulacyjny. Na miejscu domów drewnianych powstały nowe, murowane. Nie było to jednak równoznaczne z pełną likwidacją zagrożenia pożarowego. Po tragicznych klęskach ogniowych zrozumienie wśród mieszkańców Praszki potrzeby istnienia zorganizowanej obrony przed pożarami musiało być większe niż gdzie indziej.
W dniu 23 maja 1882 r. zwołano zebranie gminne dla omówienia sprawy założenia w osadzie straży ogniowej. Spośród 140 mieszkańców osady mających prawo głosu na zebraniu gminnym, uczestniczyło w nim 78 osób.
Zebrani jednogłośnie podjęli w tej sprawie uchwałę treści następującej:
„Mając na uwadze zabezpieczenie mienia mieszkańców osady Praszki i okolic (zebrani postanawiają) założyć w tejże osadzie straż ogniową ochotniczą, a statut jej przedstawić władzom do zatwierdzenia. Na ten cel, na umundurowanie biednych strażaków i zakup narzędzi pożarniczych, przekazują z budżetu osady 100 rubli, pozostałą brakującą sumę (należy) zebrać drogą dobrowolnych datków"
Otwarcie straży nastąpiło 6 czerwca 1882 r. zaś już w roku następnym liczyła ona 136 członków czynnych podzielonych na 2 oddziały i 8 pododdziałów. Członków wspierających było 51. Straż przejęła w użytkowanie sprzęt pożarniczy będący dotychczas w posiadaniu gminy. Wymagał on nie tylko remontu, lecz także znacznego uzupełnienia.
W 1886 w wyniku realizacji polityki walki z polskością straż, jak i wiele innych stowarzyszeń skupiających polaków została rozwiązana.
Pomimo tego że Praszka wtenczas była zdegradowana do roli osady a skutkowało to trudnościami z zawiązywaniem stowarzyszeń to antypolska polityka władz jeszcze bardziej utrudniała zawiązywanie nawet tak humanitarnych organów.
Po 5 latach uporczywych starań w dn. 14 czerwca 1901 zwołano walne zebranie członków na którym wybrano zarząd straży a na 24 czerwca postanowiono dokonać uroczystego reaktywowania straży. Wskutek formalności uroczystość odbyła się 24 IX 1901 a fakt ten został odnotowany w „Gazecie Kaliskiej” W Polsce Ludowej Straż aktywnie włączyła się w dzieło odbudowy kraju i miasta. Zabawy taneczne, przedstawienia amatorskie i zbiórki ćwiczebne przyczyniły się do dużego ożywienia w działalności straży. W 1953 r. straż otrzymała nowy samochód pożarniczy STAR-20
W latach 1953-1956, w wyniku ograniczenia swobód demokratycznych pomimo wielu negatywnych zjawisk były sukcesy. W 1956 ukończono budowę nowego domu ludowo-strażackiego, jednak już w roku następnym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Praszce przekazało budynek Wojewódzkiemu Zarządowi Kin w Łodzi. W 1958 r. na skutek starań zarządu straży, Prezydium MRN przydzieliło OSP nowy plac pod budowę strażnicy. Wysiłkiem strażaków wzniesiono nowy obiekt o wartości 1.062 tys. zł.
W nowej strażnicy znalazły się wygodne garaże na samochody pożarnicze, zaś na piętrze sala taneczna z zapleczem. W nowym budynku zorganizowano świetlicę strażacką dostępną dla ogółu mieszkańców Praszki. Uroczyste oddanie do użytku nowej strażnicy nastąpiło w 1969 r. W 1968 r. straż otrzymała nowy samochód pożarniczy „ŻUK” W latach siedemdziesiątych OSP w Praszce osiągnęła wysoki poziom organizacyjny i bojowy, należała do rzędu najlepszych jednostek strażackich w powiecie wieluńskim.
6 czerwca 1982 obchodzono 100 – lecie działalności OSP w Praszce.
W tym dniu przekazany został nowy sztandar dla jednostki oraz przyznany został jednostce Złoty Znak Związku OSP RP.
W 1995 r. straż otrzymała ciężki samochód gaśniczy KAMAZ GCBAM-6/16+8
W 1997 r. straż otrzymała ciężki samochód gaśniczy JELCZ GCBA 6/32
W 1997 r. Ochotnicza Straż Pożarna w Praszce wstąpiła do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego KSRG.
W 2005 r. straż otrzymała samochód drabinę IFA
16 czerwca 2007 OSP w Praszce obchodziła jubileusz 125 lat istnienia.
Z tej okazji wyremontowano strażnicę OSP w Praszce. Odnowiono elewację budynku, wymieniono stolarkę okienną i drzwi zewnętrzne. Zamontowano mechaniczne bramy wyjazdowe. Zadanie zostało sfinansowane przy projekcie termomodernizacji budynków Gminy Praszka.
Po zorganizowaniu jubileuszu zakupiono Lekki samochód ratownictwa drogowego Mercedes Benz 409 GLBA 1/8 + Rd.
OSP w Praszce nadal jest przodującą grupą ratowniczą w Gminie Praszka zaliczana do przodujących straży pożarnych w powiecie oleskimi, chlubnie nawiązuje w swych działaniach do pięknych, ponad stuletnich tradycji.
